وَرای اَبَدیَت

خستگی مزمن (پست ثابت)

-فردا جلسه‌ای برگزار می‌شود تا ببینیم آیا هیچ مبنای قانونی برای ماندن در اینجا وجود دارد یا خیر..
+من دیوانه نیستم...

+ نوشته شده در سه شنبه ۲۶ تیر ۱۴۰۳ ساعت 20:42 توسط ḿØß¡Ŋ |

"در این دنیای آشفته، زیبایی یک لحظه سکوت حتی بیشتر از هزار کلمه ارزش دارد"

اما گاهی سکوت، مانند موجی‌ست که فرصتی برای اندیشیدن به تاریکی می‌باشد!
آنگاه که امید به آینده رخت بر می‌بندد، حتی نسیم خفیف، سردی مرگ را به ارمغان می‌آورد!
در چنین لحظات تلخ، باید خود را به ورطه سنگینی سکوت سپرد و به زیبایی آن ایمان آورد!
زیرا تنها در دل این سکوت است که می‌توان به آرامش رسید و چشم‌اندازی تازه برای زندگی گشود.

"سکوت، گاه بیش از هزاران واژه ارزشمند است اما گاهی مانند مزرعه‌ای برای کشت تاریکی است"
در خلوت بیکرانه سکوت، گاه امید به آینده رمیده و مرگ، سردی خویش را آشکار می‌سازد.
یا حتی اینگونه ببین که سکوت همچون بارانی در تاریکی شب، می‌تواند بذر زندگی را در خود پنهان کرده باشد..

+ نوشته شده در سه شنبه ۵ تیر ۱۴۰۳ ساعت 22:33 توسط ḿØß¡Ŋ |

A Fine Day To Exit

سلام!
بعضی از آدما،
تنها به دنیا میان،
تنها زندگی میکنن،
و
تنها هم، میمیرن!
...
...
گاهی چند کلمه میتونه حس درونی قلبی و ذهنیت رو تداعی کنه، ولی بازم مشکل اینه که هیچ وقت، هیچ کسی حرفتو نمیفهمه و توام حرف هیچ کسی رو نمیفهمی!
سعی در فهمیدن هست..
ولی..!
...
یه چیزو خوبه خوب درک کن!
باشه؟!
با اینکه اصلا تو وجودش نمیری و شاید هیچ وقت هم یادت نمیمونه ولی گوش کن:

بی عدالتی های سرنوشت،
درد و رنج های عشق و نفرت،
و خاطراتی که دل را به درد می آورد،
تو را به زانو در آورده،
و دورانی را که "ما" جوان بودیم،
زمانی که زندگی،
بسیار طولانی به نظر میرسید..،
"تو" تمامِ آنها را "بیهوده گذراندی"

"نفرتی که تمام نیازت را بر آورده میکند،
تمام دردهایی که تحمل میکنی،
و تمام رنج هایی که میکشی،
تو را به زانو در خواهد آورد.."
و تو باید یک چیز را خوب بدانی!
که در تمامِ هستی..،
سایه ای از هیچ هستی!

با این حال:
نه ترس،
و نه درد،
هیچ کس و هیچ چیز مقصر نیست،
من به تنهایی تلاش خواهم کرد که سرنوشت خویش را، خود رقم بزنم..
من اکنون یاد گرفته ام که خود را بیابم،
ایمان در درونم ریشه دوانده،
به سختی و سادگی حرکت میکنم،
و از مسیرها عبور خواهم کرد،
تنها یا با همراه و همراهانی..
به عشق، عشق خواهم ورزید،
و از هیچ چیزِ ناشناخته ای ترسی ندارم،
نه بیش از این!
نه بیش از آن!!
...
آرزوی من:
به امید روزی که هر کسی، تو هر دنیایی و هر جایی که میخواد بتونه با تمام احساسات و ظرافت های حسی زندگی کنه، تو جهانهای مختلف، مرئی، تاریک یا نامرئی به هر موجودی خوش بگذره!
تا وقتی روی زمین نفس میکشیم روزی برسه که در چارچوب "انسانیت" زندگی کنیم نه قانون!
و
به امید روزی که "انسانیت" بر ما حکم کنه و حاکمی وجود نداشته باشه!
و به امید یافتن تمامِ دلیل ها
و عشق به تمامِ علت ها..

همین + یک آه !

Good luck
you're on your own

نوشته‌های پیشین

پیوندها

BLOGFA.COM

وَرای اَبَدیَت

Alone in the Ether

خستگی مزمن (پست ثابت)

Silence

نوشته‌های پیشین

پیوندها