اگر به خانه من آمدی..
برای من ای مهربان، چراغ بياور..
و يك دريچه كه از آن...
به ازدحام كوچه‌ی خوشبخت بنگرم...

... ... ... ...

55 سال از مرگ فروغ فرخزاد میگذره..
با وجود اینکه فقط 32 سال زندگی کرد، ولی چقدر تاثیر گذار بود..
در ادبیات و شعر امضای خاصی رو ایجاد کرد و تبدیل به یک موج شد..
این خیلی مهمه که با این سن و سال بتونی یک جریان فکری ایجاد کنی..
و این خط فکری و نگاه همچنان باقی بمونه و بیان شه..
بیشتر از نیم قرن در موردش حرف زده میشه و اشعارش خونده میشه..
یعنی بیشتر از عمر کوتاهی که خودش داشت!

قدرت کلماتش همیشه برام جالب بوده..
خوبه که هنوز حرف‌ها و اشعاری ازش نقل میشه!
مثل قبل نیست ولی بازم خدا رو شکر!
هر سال یادآوری‌ها کمتر و کمتر میشه و آدمای مهم بیشتر فراموش میشن..
و برعکس آدمهای قلابی و مصنوعی بیشتر تقدیس و معرفی میشن..
تو دوران و سبکی داریم زندگی میکنیم که ارزش‌ها بسرعت تغییر میکنن..
تو دانشگاه بی در و پیکر اینستاگرام میشه چند روزه دکتر و قهرمان شد..
بگذریم..

با فروغ همیشه جاودان شروع کردم و با کلام خودش تموم کنم:
دلم می خواست های ﻣﻦ ﺯﯾﺎﺩﻧﺪ
ﺑﻠﻨﺪﻧﺪ
ﻃﻮﻻﻧﯽ‌ﺍﻧﺪ
ﺍﻣﺎ مهم ترین ﺩﻟﻢ می خواست ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ:
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺎﺷم. ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﻭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺤﺸﻮﺭ ﺷﻮﻡ
ﭼﻘﺪﺭ ﻭﻗﺖ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ..
ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻬﺮ ﺑﻮﺭﺯﻡ
ﻭﻗﺖ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ..
ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻢ.. ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺑﺎﺷﻢ..

ﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺑﺪﺍﺭﻡ همه ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﻫﺎ ﺭﺍ... ...